الهام بنی نعیم - دانشجوی کارشناسی ارشدعلوم باغبانی دانشگاه هرمزگان
عبدالمجید میرزاعلیان دستجردی - استادیار گروه علوم باغبانی دانشگاه هرمزگان
سمیه رستگار - استادیار گروه علوم باغبانی دانشگاه هرمزگان
خدیجه عباس زاده - مربی گروه باغبانی دانشگاه هرمزگان

در این پژوهش، اثر سطوح مختلف تیمارهای قبل (محلول پاشی) و بعد از برداشت (غوطه وری) اسیدسالیسیلیک بر القای مقاومت به سرمازدگی میوه گوجه فرنگی رقم برکا مورد مطالعه قرار گرفت. محلول پاشی بوته ها سه هفته قبل از برداشت با اسید سالیسیلیک در غلظت های 0و1و2و4 میلی مولار و غوطه وری میوه در بعد از برداشت با اسید سالیسیلیک در همان غلظت ها، به مدت 5 دقیقه انجام شد و سپس در دمای 10 درجه سانتی گراد به مدت صفر 10و20و30و40 روز نگهداری شدند.آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که تیمارهای مختلف اسید سالیسیلیک بر کاهش شاخص سرمازدگی و نشت یونی و افزایش فعالیت آنزیم آنتی اکسیدانی آسکوربات پراکسیداز APX بویژه در غلظت های 2و 4 میلی مولار موثر بودند. پس از 40 روز انبارمانی، تیمارهای محلول پاشی در غلظت چهار و تیمارهای غوطه وری در غلظت های 1و2و4 میلی مولار اسید سالیسیلیک کمترین میزان شاخص سرمازدگی میوه را داشتند. در بین تیمارهای مختلف محلول پاشی و غوطه وری، کمترین میزان نشت یونی در تیمار غوطه وری در غلظت های 2و4 مشاهده شد. پس از 40 روز انبارمانی در تیمارهای محلول پاشی بین غلظت های مختلف اسید سالیسیلیک اختلاف معنی داری مشاهده نشد در حالی که، در تیمارهای غوطه وری، با افزایش غلظت اسید سالیسیلیک میزان فعالیت آنزیم به طور معنی داری افزایش یافت. در مجموع تیمار های غوطه وری به خصوص 2و4 میلی مولار اسیدسالیسیلک نسبت به محلولپاشی در کاهش سرمازدگی، نشت یونی و افزایش فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز موثر بودند.

اسید سالیسیلیک، محلول پاشی، غوطه وری، سرمازدگی، گوجه فرنگی