مرجان بنی صفار - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری
حسین صادقی - استادیار دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری

این تحقیق به منظور بررسی تاثیرکاربرد ایندول بوتریک اسید به تنهایی ویا همراه با اسیدبوریک بر ریشه زایی و کیفیت قلمه های یک و دو جوانه ای پنج ژنوتیپ انتخابی انار مازندران انجام شد. این ژنوتیپ ها دارای ویژگی های مطلوبی هستند که به منظور توسعه باغ های آزمایشی به تعداد زیادی نهال از آنها نیاز می باشد. در این آزمون از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تکرار و دو قلمه در هر تکرار استفاده گردید.جدول تجزیه واریانس داده ها نشان داد که بررسی همه تیمارها روی های صفات مورد نظر تاثیر بسیار معنی داری داشتند اما اثرهای متقابل هورمون توام با رقم و نوع قلمه روی طول ریشه و همچنین اثرهای متقابل سه گانه بر روی قطر ریشه اختلاف معنی داری نشان ندادند.بیشترین ریشه زایی در رقم HM5 با تیمار هورمونی IBA+BRوقلمه های دو جوانه ای با میانگین طول ریشه 13.20 مشاهده شد اما بالاترین تعداد ریشه21.80 در رقم BS4 با دو جوانه و هورمون IBA بود که بیشترین قطر نیز در رقم AK1 با دو جوانه و هورمون IBA+BR با میانگین 0.83 قابل توجه بود. بر طبق نتایج بدست آمده از این تحقیق به نظر می رسد که استفاده از قلمه هایی با تعداد جوانه های بیشتر و همچنین استفاده از فاکتورهای کمکی به همراه اکسین می تواند تاثیر بسزایی در سرعت ریشه دار کردن قلمه های خشبی انار داشته باشد

ازدیاد انار، نوع قلمه، هم افزایی اکسین،ژنوتیپ انار،مازندران