نشق اقتصاد و سازگاری آن با روش های نوین صنعت ساختمان سازی (با تکیه بر تجربیات جهان و ایران)

قرن اخیر و به ویژه دهه های اخیر بعد از جنگ جهانی دوم را می توان دهه آگاهی یافتن از بحران های محیطی و به ویژه شهرنشینی واهمیت مسکن نامید که عکس العمل هایی را در دنیا ایجاد کرده است، از جمله می توان به اهمیت یافتن نقش اقتصاد در تمام زمینه ها از جمله معماری یاد کرد. امروز معماری و مهندسی کشور نیازمند یک حرکت اساسی و بزرگ در جهت تحقق اهداف و ضرورت هایی از جمله افزایش عمر مفید ساختمان ها، کاهش زمان ساخت، بهینه شدن مصرف انرژی در ساختمان، کاهش هزینه های ساخت و بهره برداری می باشد و این امر جز با ارتقاء کیفیت ساخت در کشور امکان پذیر نخواهد شد.افزایش تولید صنعتی ساختمان ها در مجموعه ساخت و سازهای کشور به منظور پاسخ به نیازهای کنونی خصوصا مسکن مهر و تامین ظرفیت برای نیازهای آینده یک ضرورت بشمار می رود. در این مسیر بهره گیری از فناوری های نوین وتولید صنعتی ساختمان راه حل اجتناب ناپذیر برای ارتقاء کیفیت و نیز حل مشکل ساختمان و مسکن در کشور خواهد بود. ضرورت صرفه جویی در مصرف انرژی و سبک سازی ساختمان با استفاده از روش های تولید صنعتی سبب شده است که مصالح جدید در سازه و نماسازی، در دنیا متداول شود. با توجه به موارد بالا استفاده از مصالح و همچنین نوع صنعتی سازی نیازمند یک مدیریت کارآمد و علمی است. مدیریت پروژه، هنر به کارگیری دانش، تجربه، تکنولوژی، ابزار ودستورالعمل و فرآیندهایی است که امکان دسترسی به اهداف تعیین شده را در چهارچوب زمانی و هزینه ای فراهم می آورد. علاوه بر لزوم ساخت ساختمان های جدید، کیفیت ضعیف فرآیند ساخت، باعث تسریع استهلاک ساختمان های موجود شده ودر نهایت، تقاضا برای ساختمان های جدید را افزایش می دهد. از این رو به سمت ارایه درکی از صنعتی سازی که یکی از پاسخ های دوره مدرن به نیاز پاسخگویی اقتصادی ساختمانهاست پیش می رویم و مزایا و محدودیت های آن را عنوان می کنیم. و مطرح می کنیم که صنعتی سازی ساختمان بستگی زیادی به نوع معماری و مصالح مورد استفاده در آن دارد، مزایا و معایب و اهمیت آنرا در این مقاله بررسی می نماییم.

کلیدواژه ها:

معماری ، اقتصاد ، صنعتی سازی ساختمان ها ، مسکن ، فناوری های نوین ، مصالح جدید هزینه