بررسی عوامل موثر بر کیفیت فضاهای آموزشی کودکان (رده سنی 12-7) از دیذگاه روانشناسی

دوران کودکی با توجه به ویژگی های جسمی و ذهنی کودک از دوره های مهم یادگیری است، به نظر می رسد به منظور بهبود و رشد فراگیری کودکان باید از روانشناسی محیط، ه به مطالعه پیچیده بین مردم و محیط اطرافشان می پردازد نیز کمک گرفته شود. کارشناسان معتقدند شرایط فیزیکی تاثیر غیرقابل انکاری بر روی افکار و همچنین یادگیری کودکان و درک آنها از محیط دارد. در این مقاله به شناخت کودک و خصوصیاتی از کودک که در طراحی تاثیرگذار است و همچنین به بررسی شرایط محیطی موثر بر رفتار کودک پرداخته می شود، در نتیجه طراحی محیط هایی که امکان کنترل فضا را برای کودک میسر می سازد و هماهنگ با روحیه و ویژگی های جسمی وروانی کودک می باشد، می توان حس تعلق خاطر و همکاری متقابل را در اینگونه فضاها افزایش دهند. این پژوهش بر آن است با بررسی اصول پایداری اجتماعی در فضاهای آموزشی وروانشناسی رشد کودک از دیدگاه ژان پیاژه، محیط را بررسی کرده و به تحلیل جزییات و نهایتا کلیات معماری نمونه هایی از طراحی فضاهای آموزشی بپردازد. روش تحقیق در این نوشتار مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای مربوط به روانشناسی رشد کودک می باشد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی ارشد کودک ، معماری پایدار ، کودک ، خلاقیت