سیده طراوت اوحدی رفسنجانی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، مرکز لشت نشا، زیباکنار
بهمن حسنی - عضو هییت علمی گروه معماری، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، مرکز لشت نشا، زیباکنار
محمدامین تقی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، مرکز لشت نشا، زیباکنار

استان گیلان در شمال کشور و در کنار سواحل جنوبی دریای خزر قرار گرفته و از خصوصیات بارز آن رطوبت و بارندگی زیاد است و به طور کلی این استان دارای آب و هوایی معتدل و مرطوب می باشد. از طرفی وجودحصار بلند البرز در جنوب این ناحیه، مانع از خروج رطوبت و بخار ناشی از دریا می گردد. نقش رطوبت در آسیب پذیری و فرسایش یک بنا جزء مهمترین فاکتورهای پایداری بنا می باشد. رطوبت و بارندگی زیاد عامل اصلی شکل گیری معماری و شهرسازی این ناحیه می باشد. بافت شهری و روستایی به صورت باز است و جهت استفاده از حداکثر تهویه و کوران و جلوگیری از راکد ماندن رطوبت، اجزای تشکیل دهنده محیط مسکونی به صورت پراکنده در محوطه استقرار می یابند. به خصوص در معماری این منطقه از عناصری جهت دفع رطوبت و حداکثر تهویه و هدایت باران و آب های سطحی استفاده شده، تا از این طریق بتوانند به نوعی معماری همساز با اقلیم دست یابند؛ که در کنار عوامل زیباشناسانه و نیز هماهنگی با محیط اطراف، شرایط آسایش را برای ساکناان خود فراهم آورد. این پزوهش بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است. این تحقیق درنظر دارد تا رطوبت و میزان تاثیرگذاری آن بر بناهای خطه گیلان را مورد تحقیق و بررسی قرار دهد.

معماری همساز با اقلیم، معماری گیلان و رطوبت