پژوهشی پیرامون سیر تحول مناره، از صدر اسلام، تا دوره سلجوقی

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 556

فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

AUITM01_336

تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1397

چکیده مقاله:

فرهنگ و تمدن هر نسلی نشات گرفته از آداب و سنن نیاکان و پیشینیان آن می باشد.پایه و اساس اجتماعی وفرهنگی و اعتقادی هر ملتی ، ریشه در اعتقادات و مسایل فرهنگی و اجتمایی اجداد آن سرزمین دارد.یکی ازمهمترین عناصر معماری که جایگاه مهم و ویژه ای در فرهنگ معماری و آداب و سنن اجتماعی دارد، میل ومناره است که متاسفانه کمتر مورد توجه مورخان و اهل فن قرار گرفته است. منار یا مناره به معنی جای نور و نارو در اصطلاح بنایی است بلند و باریک که در کنار مساجد و بقاع متبرکه جهت اذان گویی یا به عنوان میلراهنما در کنار جاده ها ، مساجد و کاروانسراها ، مدارس و دارالضیافه ها احداث گردیده ، به علت روشن نمودنچراغ یا آتش بر فراز آن جهت راهنمایی در شب ،به مناره یا محل نور موسوم شده است. از آثار و علایم منارههای قبل از اسلام که تعداد بسیار اندکی از ان در ایران باقی مانده ، چنین بر می آید که مناره با هدف راهنمابودن در دوران قبل از اسلام ساخته شده است . فن معماری مناره خصوصا در ایران بدون تردید با تغیراتی ،ریشه در طرحهای معماری قبل از اسلام دارند ، با توجه به اهمیت این عنصر با ارزش در مهماری سنتی ایران ،موضوع مورد بررسی در این مقاله به سیر و تحول مناره از صدر اسلام تا دوران سلجوقی در ایران پرداخته است.

نویسندگان

امیر نوری سقایی

دانشکده فنی و حرفه ای سماء،دانشگاه آزاد اسلامی،واحد ایذه،ایذه