رویکرد صنعتی سازی و مدولار در ساخت فضاهای (ساختمان های) انعطاف پذیر

امروزه با تغییر الگوی زندگی و ساختار خانواده ها نیاز افراد به فضاهای مسکونی درحال تغییر و دگرگونی است و ساختمان ها همواره از شرایط اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، اقلیمی هر منطقه تبعیت می کند و ساختمان های دیروز دیگر مناسب فردای اونیست و عدم توجه به مقوله انعطاف پذیری در طول زمان مشکلاتی همانند عمر کم و بازدهی عملکردی نامناسب ساختمان و مشکلات زیست محیطی را در پی خواهد داشت. انعطاف پذیری در مسکن معاصر را می توان با توجه به تغییرات ابعاد زندگی و معیشت به عنوان راه حلی برای جلوگیری از گسیختگی تعاملات بین جامعه و مردم و فضای زیستی درنظر گرفت. زیرا خانه را باید متناسب با نیازهای درحال تغییر انسان طراحی نمود. پس بنابراین هریک به تبع ویژگی های خود راهکارهای متفاوتی می خواهد که مسکن انعطاف پذیر یکی از این راهکارها است. سیستم های صنعتی سازی در طراحی، انعطاف پذیری معینی را میسر می سازد و باعث بهبود آن می شود. مزیت های چند رویکردی در طراحی با توجه به خواسته های کاربران و کمبود زمان صنعتی سازی و مدولار ساختمان را مطرح می سازد. هدف از این پژوهش که با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی مدولار بودن با صنعت پیش ساختگی در جهت معرفی این خاصیت برای رسیدن به فضاهای انعطاف پذیر می باشد که نوع جدیدی از معماری را به چالش و نمود می کشاند، که بر اساس آن به مقایسه و روابط بین صنعت پیش ساختگی با عنصر مدولاسیون و نیز بیان نقاط ضعف و ارایه راهکار برای آن می پردازد.

کلیدواژه ها:

صنعتی سازی ، پیش ساختگی ، فضای انعطاف پذیر ، مدولار