مژگان حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر
انسیه حسن پری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر
غلامرضا ابراهیمی - دکتری معماری، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر

محدودیت های موجود در شهرهای امروزی، منجر به گسترش ساخت مجتمع های مسکونی و کاهش سهم حیاط خصوصی در معماری معاصر گردیده است. فضای باز مسکونی علاوه بر تامین نور و روشنایی فضاهای داخلی و تهویه ی طبیعی، به عنوان فرصتی برای ارتباط بیشتر با طبیعت و مکانی برای تعاملات اجتماعی است. هدف از این پژوهش، شناخت فضای باز مجتمع های مسکونی و گونه شناسی آن به جهت تاکید بر فضاهای مابین ساختمان ها، به همراه طراحی فضاهای بسته ی مسکونی است. یافته های تحقیق نشان می دهد که طراحی فضای باز کمتر در اولویت توجه طراحان بوده وتمرکز اصلی بر فضای داخلی ساختمان ها فارغ از اتفاقات مابین آن ها است. در وضع موجود قوانین سختگیرانه ی محل قرارگیری بنا، مانع از تحقق خلق فضاهای متنوع و پایبندی به طرح سنتی حیاط مرکزی در شهرها گشته است. در گونه ی خطی که مجتمع مسکونی گل ها از این نوع می باشد، محافظه کارانه پایبند به چیدمان موجود خیابان های شهر است.

مجتمع مسکونی، فضای باز، امنیت، تعاملات اجتماعی