تحلیل و بررسی نقش فضای باز مدارس ابتدای در پیشرفت آموزشی دانش آموزان

بخش اعظم فضاهای آموزشی را کلاس های درس و فضاهای بسته تشکیل می دهند و آنچه مغفول مانده است، فضاهای باز و فاضی سبز، بدون درنظر گرفتن نقش موثر آنها در رشد و پرورش کودکان می باشد. با توجه به اینکه دوره ی سنی 7 تا 12 سال دوره ی ویژه ای در زمینه ی رشد و پرورش کودکان محسوب شده و فضاهای باز آموزشی نیز بخش عمده ای از زمان و محیط زندگی آنها را به خود اختصاص می دهند، لذا در این پژوهش به بررسی نقش فضاهای باز مدارس ابتدایی و ویژگی های کیفی لازم در جهت ارتقاء ابعاد مختلف رشد کودک، از جمله رشد جسمانی، شناختی، اجتماعی، عاطفی، اخلاقی و رشد گویایی پرداخته شده است. در این مقاله از روش تحقیقی تحلیلی محتوا استفاده گردیده و اطلاعات بر اساس مطالعات اسنادی گردآوری شده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که هریک از خرده فضاهای موجود در محوطه مدارس از جمله: فضاهای سبز طبیعی و فضاهای بازی و ورزش، در صورت برخورداری از ویژگی های کیفی متناسب با نیازهای کودکان، از جمله سرزندگی، امکان برقراری روابط اجتماعی که نقش موثری در ارتقاء رشد و پرورش کودک در تمامی ابعاد دارند، وجود دارد، بنابراین در این پژوهش، با توجه به مطالعات صورت گرفته پیشنهادهایی در جهت انواع خرده فضاهای باز محوطه مدارس و نیز ویژگی های کیفی فضاها ارایه گردیده است.

کلیدواژه ها:

معماری فضاهای آموزشی ، فضای باز ، مدارس ابتدایی