تعیین آستانه های تحمل زیست محیطی با استفاده از مفهوم حدود قابل قبول تغییرات(نمونه موردی:شهر اصفهان)

افزایش جمعیت و رشد شهرنشینی منجر به مشکلات زیست محیطی اقتصادی و اجتماعی متعددی می- گرددکه از جمله آن ها میتوان کاهش ظرفیت تامین منابع آب را نام برد که توسعهی پایدار شهری را به چالش و نگرانی بزرگی برای ساکنان و مسیولان (مدیران) شهری تبدیل کرده است که لزوم نگرش های خاص و برنامه ریزی های کارآمد در خصوص توسعه شهری و در نتیجه استفاده از ظرفیت برد شهری بهعنوان معیاری برای ایجاد توسعه پایدار و ارتقا کیفیت زندگی مردم موردتوجه مدیران شهری قرارگرفته است. بنابراین تعیین آستانه هایی از فعالیت های انسانی، رشد جمعیت، کاربری زمین و توسعه فیزیکی که میتواند توسط محیط زیست و اکوسیستم پشتیبانی گردد مطرح می شود.برآورد ظرفیت قابل تحمل به عنوان شیوه ای موثر جهت ارزیابی مقادیر استفاده از منابع سرزمین است و شناخت حدود قابل قبول تغییرات در شاخص های معرف کیفیت محیط زیست مبنا و پایه اصلی این مفهوم است.پژوهش حاضر بر دو هدف اصلی کاهش فشارهای زیست محیطی بر سلامت انسان ها و با استفاده ازمفهوم ظرفیت قابل تحمل و روش تعیین حدود قابل قبول تغییرات به تعیین آستانه های تحمل زیست محیطی ویاحد نهایی توسعه شهر اصفهان ازنقطه نظر جمعیت بر مبنای میزان مصرف و بهره وری از منابع آب می پردازد و برمدیریت صحیح منابع آب تاکید دارد. این پژوهش در سال 1395 انجام شده که دوره زمانی 1387 - 1394 مورد تحلیل ،پیشبینی و ارزیابی قرار خواهدگرفت،نتایج آن نشان میدهد با ادامه همین روند کاهش حجم آب تصفیه شده به دلیل کاهش سطح منابع آب در سال افق طرح که سال 1414 می باشد،منابع آب شرب شهر اصفهان حداکثر پشتیبان 2301475 نفر و حداقل 1954721 نفر خواهد بود که با توجه به روند رشد جمعیت از آستانه های مجاز جمعیتی گذر خواهد نمود و در آستانه فشار بحرانی قرار خواهند گرفت.

کلیدواژه ها:

ظرفیت قابل تحمل ، آستانه های جمعیت پذیری ، حدود قابل قبول تغییرات ، محیط زیست ، شهر اصفهان