اعظم ساربانی - کارشناس ارشد پرستاری، ایران، تهران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران پزشکی، دانشکده پرستاری و مامایی
خلیل علی محمد زاده - دکترای مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشیار، ایران، تهران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، گروه مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی
حمید حجتی - دکترای پرستاری، ایران، علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علی آباد کتول، گروه پرستاری

مقدمه: زندگی با فردی که به اختلال استرس پس از سانحه جنگی مبتلا شده است، موجب افزایش استرس و ناسازگاری های زناشویی می گردد. این فشارها موجب کاهش خودکارآمدی همسران می گردد. هدف: این مطالعه با هدف ارتباط خودکارآمدی با استرس ادراک شده در همسران جانبازان استرس پس از سانحه جنگی انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی همبستگی با روش نمونه گیری تصادفی ساده بر روی 187 نفر از همسران جانبازان مبتلا به استرس پس از سانحه جنگی شهر کاشان در سال 1395 انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه خودکارآمدی شرر (Sherer) و پرسشنامه استرس ادارک شده (Perceived Stress Scale) بود که به روش خودگزارش دهی جمع آوری شد. سپس داده ها با آمار توصیفی (جداول، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی اسپیرمن، من ویتنی) توسط نرم افزار spss نسخه 21 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میزان خودکارآمدی 7/79±43/3 و میزان استرس ادراک شده 2/61±30/64 بود. آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن بین خودکارآمدی با استرس ادارک شده ارتباط معن یداری را نشان داد (r =-0/4، P =0/001) به طوری که با افزایش خودکارآمدی میزان استرس ادراک شده در همسران جانبازان کمتر می شد. بحث و نتیجه گیری: با افزایش میزان خودکارآمدی، میزان استرس ادارک شده در همسران جانبازان کمتر می شود. لذا، آموزش شیوه های افزایش خودکارآمدی در جهت مقابله با استرس توصیه می گردد.

استرس ادراک شده، استرس پس از سانحه، جانبازان، خودکارآمدی، همسران