کاربرد تحلیل عاملی درتعیین وزن گویه هادرمقایسه باروش وزن دهی بامقادیر ثابت دراندازه گیری های روانی تربیتی

زمینه: ازنظر کرلینجر 1986تحلیل عاملی یک روش اماری درجهت اصل ایجاز علمی است این تکنیک میتواند به کاهش چندگانگی تلخیص روابط بین متغیرها ایجاز و سادگی هرچه بیشتر بینجامد وابستگی بین متغیرها را تعیین کرده و تفسیرعلمی را تسریع نماید هدف: هدف مقاله حاضر کاربرد تحلیل عاملی برای وزن دهی به گویه های موجود درمقیاس های روان شناختی و تربیتی است یعنی کشف مناسب ترین سوالها با بیشترین وزن واهمیت برای قضاوت درمورد افراد گروه نمونه بااستفاده ازتحلیل عاملی است روش: درپژوهش توصیفی حاضر ازداده های مربوط به خرده ازمون علایم روانشناختی و فیزیولوژیکی مقیاس میزان منابع و علایم استرس معلمان که برروی 430نفر ازدبیران 105نفردررشته تربیت بدنی و 298نفر دررشته های غیرتربیت بدنی اموزش و پرورش استان آذربایجان غربی اجرا شده بود استفاده گردید درپژوهش حاضر بااستفاده ازتحلیل عاملی وزن 15گویه مربوط به این خرده مقیاس تعیین شد یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین دوروش بااستفاده ازازمون فریدمن دررتبه بندی گویه ها تفاوت معنی داری به لحاظ اماری وجود دارد بحث و نتیجه گیری: باتوجه به نتایج میتوان گفت که کارایی روش تحلیل عاملی نسبت به روش وزندهی بامقادیر ثابت برای همه گویه ها ووزن دهی دررتبه بندی شاخصها درسطح بهینه ای قراردارد

کلیدواژه ها:

تحلیل عامل ، وزن دهی به گویه ها ، علایم روان شناختی وفیزیولوژیکی استرس