ابوالفضل صبرآمیز - دانشجوی دکتری فلسفه دانشگاه اصفهان، ایران
مرتضی حاج حسینی - دانشیار فلسفه دانشگاه اصفهان، ایران

فیلسوفان مسلمان در نظریه وجود ذهنی ،مسیله واقع نمایی علم و تطابق ذهن و عین را پیش فرض گرفته اند. این پیش فرض با چالش هایی رو به روست. به طور مثال فیلسوفان معاصر غربی مثل کواین،دیویدسون،مسیله تطابق ذهن و عین را که پیش فرض طرح وجود ذهنی است، از ریشه به چالش می کشند. این فیلسوفان معتقدند بدون داشتن چارچوب معرفت شناسانه یا معناشناسانه، پرداختن به مسایل هستی شناسی را به جایی نمی برد. با این حال با فرض قبول اصل وجود ذهنی و پذیرفتن تشخیص موجودات ذهنی، می توان نقش جدیدی برای مفهوم وجود ذهنی تعریف کرد. در اینجا از نسبت میان ذهن و موجودات ذهنی در درک و تولید عبارات زبانی می پرسیم و سعی می کنیم نشان دهیم می توان با کمک مبحث وجود ذهنی پاسخی به پرسش (چگونه به فهم جملات یا عبارات زبانی می رسیم) داد. در نهایت بر این نکته تاکید می کنیم که پذیرش وجود ذهنی موجب می شود جنس قواعد زبانی دخیل در فهم یک عبارت یا جمله زبانی را توصیفی و نه تجویزی و دستوری بدانیم.

وجود ذهنی، مطابقت، قواعد زبانی، هستی شناسی، معناشناسی