فرزاد جهان بین - استادیار مطالعات انقلاب اسلامی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
فتح الله پرتو - کارشناسی ارشد روابط بین الملل دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)

پس از جنگ سرد و فروپاشی نظام دوقطبی، نظام بین الملل جدید با نوعی ابهام در تبیین سامان نظم جدید روبرو شد. این ابهام موجد سناریوسازیهای متعددی در راه تبیین نظم آینده جهان و تشریح نظام بین الملل شد که نظریه نظام های تک قطبی،چندقطبی، تک -چندقطبی و سلسله مراتبی ازجمله سناریوهایی هستندکه نظام بین الملل آینده را تفسیر کردند. طرح این پرسشها که محتملترین سناریوی آینده نظام بین الملل کدام است و اینکه جایگاه جهان اسلام در سناریوی آینده نظام بین الملل چگونه است ازجمله مسایل مهم و پیش رو هستند که پاسخ به آنها هدف این پژوهش و موجد تبیین بسیاری از روندهای موجود و آیندهبین المللی است؛ لذا میتوان گفت: نظم فعلی بین الملل وضعیت در حال گذاری است که در بین دو سناریوی تک- چندقطبی و چندقطبی، جهت کلی آن حکایت از میل به چندقطبی دارد. قدرتهای نوظهور چین، اتحادیه اروپا، روس، هند، ژاپن و جهان اسلام عمده ترین قطبهای آینده جهان به شمار میروندکه در کنار آمریکا به ایفای نقش جهانی خواهند پرداخت. دراین بین جهان اسلام به مدد ظرفیتهای ژیوپلیتیکی، فرهنگی، منابع و انرژی، جمعیت و کشورهای قدرتمندش از توانایی مهمی برای ایفای نقش یک قطب در نظام بینالملل آینده برخوردار است. در این تحقیق روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است و شیوه گردآوری دادهها مبتنی بر منابع کتابخانه ای است.

نظام بین الملل آینده، ایالات متحده آمریکا، جهان اسلام، چندقطبی