ابومحمد عسگرخانی - دانشیار روابط بین الملل دانشگاه تهران
فاطمه قربانی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه تهران
مهرداد حلال خور - دانشجوی دکتری مطالعات آمریکای شمالی دانشگاه تهران

فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطی نوین از جمله رسانه های اجتماعی، سایتهای شبکه های اجتماعی و محتوای تولید شده توسط کاربر، در حال تغییر چشم انداز گفتمان سیاسی در بحرانها و محیطهای پس از درگیری هستند. کاربرد این ابزارها میتواند روشهایی که ایده ها گسترش مییابند و در درون جوامع منتشر میشوند را دگرگون کند. فناوریهای نوین میتوانند ارتباط موثر و پایدار بین افراد، اجتماعات، جنبشها و افراد ذینفع درگیر در مدیریت بحرانها را تسهیل کنند. فرضیه پژوهش پیش رو این است که نقش آفرینی رسانه های نوین نظیر اینترنت، شبکه های اجتماعی (فیسبوک، توییتر)، تلفن همراه (پیامدهی متنی)، وبلاگها، پست لکترونیکی و چتروم ها، عامل شکلگیری شیوه جدید مشارکت سیاسی در بین شهروندان عمدتا( جوانان) این کشور بوده است. از منظر جامعهشناسی سیاسی، جوانانی که از مشکلاتی چون بیکاری، فساد و استبداد رنج میبردند و از فناوریهای نوین ارتباطی استفاده میکردند، نقش مهمی در رهبری و مدیریت این انقلاب ایفا کردهاند و عملا آغازگر موج اعتراضی مصر بوده اند.در این پژوهش قصد داریم با توجه به مبحث فناوری اطلاعات و ارتباطات و نقش آن در کشور مورد بررسی یعنی مصر، به مقطع زمانی انقلاب 25 ژانویه سال 2011 بپردازیم که در آن به واسطه نقش ابزارها و شبکههای ارتباطی نوین، میدانهای عمل جدیدی برای کنشگری سیاسی فراهم شد. پس از آن با در نظرگرفتن ظرفیت محدود این پژوهش، به شرایط و اوضاع در حال تغییر این کشور میپردازیم و این موضوع را بررسی میکنیم که چگونه فرصت سیاسی ایجاد شده در این کشور در اثر حوادث و تحولات، دچار چالش شده است

انقلاب 25 ژانویه، جنبش های اجتماعی، رسانه های نوین،اخوان المسسلمین،کودتا