شادی ها و غمگنی های مترجم: خوانش و تحلیل انتقادی آرای ترجمانی خوزه اورتگا گاست

گاه جدل بی حاصل و غیر کاربردی در زمینه منابع به مباحثی چون ترجمه افراطی کواین کشیده می شود که در آن مناط نه طی تعامل بینافردی ، بلکه به صورت از کارشناسانه ارتباط میان عمل و با رفتار حاصل می شود و معنا دست نیافتنی تصویر می شود. دراین میان فیلسوف اسپانیایی، خوزه اورتگای.گاست کمی از این فضای منطقی محض دوری می گزیند، وی هرچند همه امور بشری را در عین محتمل بودن دست نیافتنی می شمارد، نسبیت عام حاکم بر ارتباط درون زبانی و بینازبانی را پذیرفته و بسط می دهد و تعامل زمانی را عامل مفاهمه گویش ورات زبان می داند. به زعم وی، سهل و ممتنع بودن برقراری ارتباط باعث تن دادن ساده و بی پیرایه آن به تحلیل نمی شود و ترجمه میزبانی افزون بر ارتباط نخستین برگردن مترجمی گذارد تا در فضای سکوت زبانی وارد شود و با نام گفته ها انتقال معنا کند. این مقاله ضمن تبیین و تحلیل نقادانه تفضیلی آرای مذکور، الگوی ترجمان نیز ارایه شده از سوی اورتگا را به تصویر می کشد و کاربرد آن را در عمل ترجمه بررسی می کند. در پایان و پس از مداقه در این نظرات می توان نتیجه گرفت که توجه فراوان اورتگا به بافت و کلان اندیشه نظری وی گاهی باعث می گردد که اهمیتی شاید پیش از واقع ناگفته های درون و بینازبانی داده شود و برای مترجم نقشی بر سازنده و ابداع گر قایل شود که شاید در مورد ترجمه ادبی صادق باشد ولی نادیده گرفتن این که بخش اعظم عمل ترجمه در حیطه موتون غیر ادبی است، نقش و رسالت مترجم را دچار انحراف و دگرگونی بسیار می کند.

کلیدواژه ها:

خوزه اورتگا گاست ، شادی ها و غمگنی ها ، سکوت ، میانجی گری ، نسبیت عام ، ارتباط بینازبانی