رابطه ی تابآوری و حمایت اجتماعی ادراک شده با سازگاری مادران دارای فرزند کم توان ذهنی

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه تاب آوری و حمایت اجتماعی ادراک شده با سازگاری مادران دارای فرزند کم توان ذهنی انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. تمامی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی شهر رشت در سال 94-1393 جامعه ی آماری این پژوهش را تشکیل دادند که از میان آنان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 150 مادر انتخاب شدند و به پرسشنامه ی تاب آوری کونور و دیویدسون، پرسشنامه ی حمایت اجتماعی ادراک شده زیمن و همکاران و پرسشنامه ی سازگاری بل پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به روش همزمان استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین تاب آوری و حمایت اجتماعی ادراک شده با سازگاری مادران دارای فرزند کمتوان ذهنی همبستگی مثبت معناداری وجود دارد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که 24 درصد از کل واریانس سازگاری مادران دارای فرزند کم توان ذهنی به وسیله متغیرهای تابآوری و حمایت اجتماعی ادراک شده پیش بینی میشود و حمایت اجتماعی ادراک شده نسبت به تاب آوری، سهم بیشتری در پیش بینی سازگاری مادران دارای فرزند کم توان ذهنی داشت. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که نداشتن تاب آوری و عدم حمایت های اجتماعی ادراک شده از عوامل مهم در بروز ناسازگاری مادران دارای فرزند کم توان ذهنی است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، سازگاری ، کم توانی ذهنی