اثربخشی نشست گروهی بر کیفیت زندگی در بهبود روابط خانوادگی در کودکان دارای کم توان ذهنی

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی نشست گروهی بر کیفیت زندگی و بهبود روابط خانوادگی و کودکان کم توان ذهنی انجام گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری در این تحقیق شامل همه خانواده های دانش آموزان دختر و پسر دارای کم توان ذهنی مشغول به تحصیل در مدارس استثنایی شهر اردبیل بود. نمونه این پژوهش 30 خانواده بود که از بین خانواده های موجود بیشینه در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در هفته آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسش نامه کیفیت زندگی - محیط خانوادگی شیفر استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل فرضیه ها از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس چند متغیری MANOVA استفاده شده است. نتایج نشان داد که نشسته گوشی بر کیفیت زندگی و بهبود روابط خانوادگی خانواده های دارای کودک کم توان ذهنی تاثیر معنی داری داشت ( 0/01≥p). پیشنهاد می شود از نشست گروهی برای بهبود کیفیت زندگی و روابط خانوادگی در خانواده های دارای کودکان کم توان ذهنی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

نشست گروهی ، کیفیت زندگی ، روابط خانوادگی ، کم توان ذهنی