ارزیابی و بررسی جنبه های کنترل سلسله مراتبی در حقوق اداری ایران

نیاز هر سازمان یا جامعه ای به مدیر یا رهبر از مهمترین شاخص های یک مجموعه میباشد. بحث سلسله مراتب اداری و اطاعت از اوامر مافوق در اندیشه و فکر دانشمندان جدید سازمان و مدیریت بیشتر بر اصول روانشناسی مبتنی است و اختیارات قانونی یک مدیر به تنهایی تحقق اهداف عالیه سازمان را تعیین نمیکند، بلکه همکاری و همفکری بین مدیر وکارمند اساس پیشرفت امور سازمان به شمار می رود. اصولا0 تصمیمات و اقدامات مقامات و ماموران اداری نباید با تصمیمات و اقدامات مقامات مافوق مغایرت داشته باشد. در واقع، سلسله مراتب اداری یک رابطه سازمانی است که سرپرستان اداری و افراد زیر دست آنها را زنجیر وار به همدیگر متصل می سازد و سبب می شود دستورات و فرمان هایی که از طرف مافوق صادر می شود، جزء به جزء به وسیله مامورانی که در درجات پایین سلسله مراتب قرار دارند، اجرا شود و وحدت فرماندهی و انضباط در دستگاه حفظ شود.اداره بیشترین ارتباط را با شهروندان و حقوق و آزادیهای آنها دارد و بسیاری از ابزارهای مورد استفاده آنها با زندگی روزمره شهروندان در ارتباط است و امکان سوءاستفاده از اختیارات خود و تعرض به حقوق و آزادی های شهروندان برای آنها وجود دارد. در نتیجه برای جلوگیری از این امر، فرایندی به نام کنترل و نظارت و به ویژه کنترل سلسله مراتبی پدید آمده و ضرورت یافته است. در صورتی که این نظارت به خوبی اعمال گردد، سازمان در مسیر صحیح حرکت نموده و اهداف آن محقق خواهد شد. در این نوشتار سعی بر آن است در دو بخش پس از بررسی مفهوم سلسله مراتب و کنترل، شیوهی کنترل سلسله مراتبی در حقوق اداری ایران مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

سلسله مراتب ، تصمیم اداری ، مقام اداری ، کنترل و نظارت