رضا محمدی - دانشجوی دکتری روانشناسی نظامی، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله، تهران، ایران
بهناز دوران - استادیار، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله، تهران، ایران
مهدی ربیعی - استادیار، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله، تهران، ایران
سیدحسین سلیمی - استاد، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله، تهران، ایران

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی دانشجویان یک مرکز نظامی انجام پذیرفت. مواد و روش ها: روش تحقیق نیمه آزمایشی (پیش آزمون- پس ازمون با گروه کنترل) بود. در این پژوهش، 50 نفر از یک مرکز نظامی به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش وکنترل جایگزین شدند. برای جمع آوری اطلاعات در پیش آزمون و پس ازمون از پرسشنامه کیفیت زندگی استفاده گردید. برای گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد اعمال شد و برای گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای در نظر گرفته نشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، نه تنها باعث بهبود کیفیت زندگی و شاخص پذیرش و عمل، بلافاصله پس از اجرای مداخله شده اس؛ بلکه باگذشت یک ماه از درمان نیز، همچنان روند بهبود افراد حفظ شده است. نتیجه گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند باعث ارتقاء کیفیت زندگی افراد نظامی شود.

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، کیفیت زندگی، دانشجویان نظامی