مقایسه نشانگان اختلالات روانی در رانندگان حوادث پرخطر با جمعیت عادی شهر تهران (1394)

مقدمه: این پژوهش با موضوع مقایسه نشانگان اختلالات روانی در رانندگان حوادث پرخطر با جمعیت عادی شهر تهران است. جامعه آماری این پژوهش، شامل رانندگانی است که مرتکب خلاف رانندگی شده اند. روش پس علی مقایسه ای بر روی تعداد 400 نفر از رانندگان متخلف مرد و 398 نفر از شهروندان عادی شهر تهران با استفاده از پرسشنامه میلون III انجام شده است. نتایج پزوهش با استفاده از نرم افزار spss 19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته ها: نتایج نشان می دهد در مقیاس های افسردگی (T 3/12)، اختلال شخصیت نمایشی (T 11/9)، اختلال شخصیت ضد اجتماعی (T43/96)، اختلال شخصیت منفی گرایی (T 13/58)، اختلال اضطرابی (T 13/58)، مانیک (T 4/88) و اختلالات مواد (T 13/58) و الکل (T 10/92) بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود دارد (جدول شماره 2) و گروه رانندگان حوادث پرخطر دارای نشانگان اختلالات بیشتری سنبت به گروه عادی بودند؛ اما در سایر مقیاس های آزمون میلون شامل اختلالات شخصیت اسکیزویید، دوری گزین، وابسته، خود شیفته، مرزی، دیگر آزار، وسواسی، خودآزار، اسکیزوتایپال و پارانویید و در اختلالات شبه جسمی، افسردگی خویی، استرس پس از ضربه، اختلال تفکر، افسردگی اساسی و اختلال هذیانی بین دو گروه تفاوت معنی داری به دست نیامده است. نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق پیشنهاد می گردد در هنگام معاینات اولیه رانندگان و به منظور پیشگیری و کاهش حوادث پرخطر از سوی رانندگان، روش های غربالگری سلامت روان به طور جامع و دقیق صورت پذیرد.

کلیدواژه ها:

رانندگان پرخطر ، نشانگان اختلال روانی ، جمعیت عادی