ساماندهی بافت پیرامون حرم حضرت عبدالعظیم( ع) با تمرکز به تسهیل گردشگری مذهبی واقع در شهر ری

گردشگری مذهبی یکی از رایج ترین اشکال گردشگری در سراسر جهان است و شامل سفرها و بازدیدهایی می شود که اصلی ترین هدف آنها تجربه ای مذهبی می باشد. به لحاظ موقعیت فرهنگی و مذهبی خاص ایران، گردشگری مذهبی در ایران جای رشد و توسعه بسیاری دارد. در این راستا می توان به شهر ری اشاره کرد با سابقه و قدمت شش هزار ساله خود و وجود اماکن و عناصر با ارزش تاریخی و مذهبی به خصوص آستان حضرت عبدالعظیم(ع)، ویژگیهای بسیار بارز و خاصی به این منطقه بخشیده است همچنین قابل ذکر است که شهرری به دلیل وجود حرم حضرت عبدالعظیم الحسنی(ع) سالانه میزبان حدود ده تا سیزده میلیون زایر است اما متاسفانه شاهد ضعف ها و مشکلاتی در این منطقه گردشگری هستیم پژوهش حاضر پیشرو رفع موانع موجود و نیز بافعل شدن برخی جاذبه های گردشگری را بررسی می کند تا بتواند پذیرای تعداد قابل توجهی گردشگران داخلی و خارجی باشد . پژوهش حاضر به لحاظ هدف تحقیق پژوهشی کاربردی ، از نظر متدولوژی تحقیق پژوهشی کمی ، پژوهشی توصیفی- پیمایشی و در نهایت از نظر رویه های تحقیق پژوهشی میدانی و کتابخانه ای- اسنادی است که به تدوین الگویی مفهومی در ارتباط با ساماندهی بافت پیرامون حرم حضرت عبدالعظیم(ع) با تمرکز به تسهیل گردشگری مذهبی واقع در شهر ری می پردازد و از طریق ابزار های مصاحبه، پرسشنامه، مشاهده، اسناد و مدارک، به تبیین موضوع اقدام می نماید. در این پژوهش نخست به شناسایی کمبودها و نیازها توسط خود زایرین می پردازیم و سپس شاخص های مشخص شده را با نرم افزار SPSS و آزمون فریدمن الویت بندی می کنیم و در نهایت شاخص های الویت بندی شده منجر به ارایه طرحی در قالب نقشه های GIS می شود.

کلیدواژه ها:

شهرری ، گردشگری مذهبی ، شاخص های نیاز ، حضرت عبدالعظیم (ع)