بررسی اثر الگوی خلاقیت درمانی بر ارتقای انعطاف پذیری اجتماعی کودکان اوتیسم

زمینه و هدف: کودکان مبتلا به اوتیسم در تعاملات اجتماعی مشکلات زیادی دارند؛ لذا ضروری است به دنبال شناسایی وتقویت عواملی باشیم که مشکلات آنان را در زمینه کاهش دهد. ازاینرو این پژوهش باهدف بررسی بررسی اثر الگوی خلاقیتدرمانی بر ارتقای انعطافپذیری اجتماعی کودکان اوتیسم انجام شد.روش بررسی: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و به صورت پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهششامل کلیه کودکان اوتیستیک شهر تهران در سال 95 بودند. نمونه موردمطالعه شامل 16 نفر از کودکان اوتیستیک بودند کهبه صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. از مقیاس حمایتاجتماعی (SSQ) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس تک متغیره و نرم افزار SPSS-21 موردتجزیه وتحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که الگوی خلاقیت درمانی اثر معناداری در ارتقای انعطاف پذیری اجتماعی کودکان اوتیستیک دارد (F=1/09 و p<0/05). نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش، می توان الگوی خلاقیت درمانی را به عنوان یک روش موثر در ارتقای انعطاف پذیری اجتماعی کودکان مبتلا به اوتیسم پیشنهاد داد.

کلیدواژه ها:

خلاقیت درمانی ، انعطاف پذیری اجتماعی ، اوتیسم ، کودکان