نقد و بررسی آراء تفسیری آیه 102 سوره بقره با تاکید بر نظر تفسیری سید مرتضی (ره)

از سده های نخستین حیات جامعه اسلامی تا عصرحاضرقرآن کریم مورد نزاع افراد لجوج ومعاند همچون اشاعره ومعتزله قرارگرفته است وبا طرح سوالهایی به آیات قرآن شبهه وارد می کنند.یکی ازآیاتی که برآن شبهه وارد شده ودر آن آراء تفسیری متفاوتی وجود دارد،آیه 201 سوره بقره می باشد: و اتبعوا ما تتلو الشیاطین على ملک سلیمان و ما کفر سلیمان... (و (یهود) از آنچه شیاطین در عصر سلیمان بر مردم می خواندند پیروی کردند. سلیمان هرگز (دست به سحر نیالود؛ و) کافر نشد؛...) بقره/102) که مورد تحلیل مفسران شیعه وسنی قرار گرفته است وبه گفته علامه طباطبایی (ره) در این آیه اختلافاتعجیبی به راه انداخته اند بطوری که نظیر این اختلاف را در هیچ آیه ایی نمی بینیم. این آیه قوم یهودی را ذکر می کند که بهحضرت سلیمان (علیه السلام) افتراء می بندد وایشان راساحر میخوانند وباتوجه به اینکه انبیاء منزه ازاین امور هستند وبرایهدایت بشر مبعوث می شوند خداوند متعال جواب آنها را به اینکه سلیمان کافر نیست عمل به سحر را کفر می داند. از اینرو این پژوهش قصد دارد با اشاره به اختلاف آرء مفسرین در مورد این آیه شریفه وبا بررسی کتب تفسیری از قدما ومعاصرین وشبهاتی که به این آیه وارد شده را با توجه به تفسیر سید مرتضی (ره) مورد نقد وبررسی قرار دهد.

کلیدواژه ها:

آراء تفسیری ، سید مرتضی (ره) ، یهود ، سحر ، حضرت سلیمان (علیه السلام)