شیرین خونساری - کارشناسی ارشد تکنولوژی آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران.
یزدان محمودی - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

به باور بسیاری از جامعهشناسان، فعالان محیطزیست و منتقدان مطالعات فرهنگی، زنان نقش پررنگتری نسبت به مردان در حفظ منابع طبیعی و اشاعه فرهنگ محیط زیستی دارند. براساس این دیدگاه زنان سنخیت بیشتری با طبیعت داشته و دارای توانایی بالاتری در امر مدیریت بحران های فرهنگی-زیست محیطی میباشند. مهمترین نتیجه بلند مدت این امر را میتوان در مفهوم توسعه پایدار و تلاش گسترده زنان برای حفاظت از منابع حیاتی جستجو کرد که به خودی خود منجر به پایداری شاخصههای اجتماعی، اقتصادی، بنیادی و زیستمحیطی شود. مقاله حاضر به بررسی نقش زنان کرمانشاهی در پایداری منابع تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر و همچنین جلوگیری از تخریب سامانههای زیستمحیطی از منظر نقد اکوفمینیسم میپردازد. بر پایه این دیدگاه، جایگاه زنان کرمانشاهی به عنوان پیشگامان حفاظت و توسعه منابع حیاتی و اکولوژی استان و نیز استمرار رشد فرهنگی-اجتماعی و بهبود آگاهی زیست محیطی در استان کرمانشاه ارزیابی میشود. بنابراین، نقش زنان به عنوان مادران زمین و طلایهداران مدیریت و سیاستگذاری عمومی فعالیتهای زیست محیطی در استان کرمانشاه با هدف ارایه گزارشی از فعالیتهای موجود و نیز ارایه راهکارهایی برای بهبود و توسعه فعالیتهای محیط زیستی در سطح استان مورد بررسی قرار میگیرد.

توسعه پایدار، زنان، محیط زیست، کرمانشاه