بررسی پتانسیل مدل CASA در تخمین تولید خالص اولیه (NPP) در مراتع نیمه خشکزاگرس مرکزی ایران

میزان تولید خالص اولیه NPP یکی از شاخص های عملکرد اکوسیستم های مرتعی به شمار می آید. هدف اصلی از این تحقیق پتانسیل سنجی مدل CASA در برآورد NPP و بررسی تغییرات مکانی و زمانی ان در مراتع نیمه خشک زاگرس مرکزی ایران می باشد. بدین منظور میزان NPP با استفاده از داده های اقلیمی (دما، بارش و ساعت آفتابی ماهیانه)، شاخص NDVI سنجنده مودیس، در قالب معادلات مدل CASA براورد و در مقابل داده های تولید برداشت شده زمینی به کمک آنالیز رگرسیون صحت سنجی گردید. سپس تغییرات مکانی و زمانی NPP و همچنین LUE در وضعیت های مختلف تعیین شده در تیپ های مختلف سنجی گردید. سپس تغییرات مکانی و زمانی NPP و همچنین LUE در وضعیت های مختلف تعیین شده در تیپ های مختلف مراتع مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که مقدار NPP مدل سازی شده در منطقه بین y-1 C/m2 و 74/89g تا g y-1 , C/m2 متغیر می باشد و میزان همبستگی بین NPP براورد شده داده های زمینی بسته به وضعیت مرتع و همچنین نوع تیپ گیاهی متفاوت است در این تحقیق بیشترین میزان همبستگی بین داده های زمینی و مدل CASA در تیپ Astragalus Agropyrum (0) P-Value 0/75 و با وضعیت good مشاهد گردید در حالی که تیپ تخریب یافته Gundelia Cousnia (0) P-Value 0/36% کمترین همبستگی را نشان دادند. طبق بررسی، شاخص LUE در تیپ Astragalus Agropyrum با وضعیت good بیشترین مقدار را داشت. 0.117 g C(MJ)-1 اما در تیپ گیاهان یک ساله Annual grasses Annual forbs به حداقل رسیدند. 0/010 gC (MJ)-1 این امر اهمیت شناخت نوع تیپ گیاهی و وضعیت مرتع را در مدل سازی NPP نشان می دهد یافته های این تحقق نشان می دهد که CASA پتانسیل براورد تولید مراتع نیمه خشک منطقه مطالعتی را دراد و از نقشه های حاصله می توان در محاسبه ظرفیت چرایی مدیریت بهینه مراتع پهناور کمک گرفت.

کلیدواژه ها:

مدل CASA ، LUE ، NPP مودیس ، وضعیف مرتع