انتخاب بهترین روش درونیابی در برآورد سطح آب زیرزمینی (مطالعه موردی: آبخوان مه ولات)

تعیین سطح آب زیرزمینی یکی از مهمترین پارامترها، جهت تحلیل و تصمیم گیریهای مدیریتی میباشد. برای مدیریت بهتر آب زیرزمینی و در بسیاری از پروژههای عمرانی، توزیع سطح آب چاه هایی مشاهده ای به صورت زمانی و مکانی دارای اهمیت ویژه میباشد .روشهای درونیابی مختلفی برای این کار وجود دارد که استفاده از هرکدام از این روشها، نتایج متفاوتی را به دست میدهد. اگر نتایج از دقت کافی برخوردار نباشد باعث خطا در برنامه ریزی و محاسبات میشوند. با استفاده از تراز آب پیزومترها و روشهای مختلف درونیابی میتوان برای هر نقطه موردنظر، سطح آب زیرزمینی را تخمین زد. در این پژوهش از اطلاعات 27 حلقه چاه مشاهده ای آبخوان مهولات- فیض آباد جهت مقایسه روشهای درون یابی IDW و Kriging و Spline استفاده شده است. در این پژوهش به منظور ارزیابی و صحتسنجی روشهای درونیابی، علاوه بر قضاوت کارشناسی، از روش ارزیابی متقابل (Cross Validation) استفاده شده است و با مقایسه معیارهای میانگین خطای انحراف (ME)، ریشهی دوم میانگین مربع خطا (RMSE) و ضریب تعیین مقادیر مشاهدهای و برآوردی (R2) بهترین روش درونیابی در منطقه تعیین شده است. سپس با استفاده از نرمافزار Arc Gis نقشه های موردنیاز رسم گردیده است. استفاده از شیوه ی این پژوهش در هر آبخوان برای به دست آوردن بهترین روش درونیابی توصیه میگردد.

کلیدواژه ها:

افت تراز آب زیرزمینی ، روشهای درونیابی ، آبخوان مهولات