بررسی اثر میانجی محدودیت مالی بر رابطه بین ساختار مالکیت و کیفیت افشای اطلاعات

در سال های اخیر ساختار مالکیت و تاثیر آن بر ابعاد مختلف شرکت ها از جمله افشاء و کیفیت آن به دلیل رواج آن دراکثر کشورها و به خصوص در میان اقتصادهای نوظهور به یکی از مسایل مهم تبدیل شده است. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین تمرکز مالکیت و کیفیت افشای اطلاعات با تاکید بر اثر محدودیت مالی برای 84 شرکت بورس اوراق بهادار تهران در طی دوره 5 ساله 1389 تا 1393 می پردازد. از شاخص کپلن و زینگلاس 1997 kz بومی شده به عنوان شاخص محدودیت در تامین مالی استفاده شده است. نتایج برآورد رابطه فرضیه های پژوهش با استفاده از تکنیک داده های ترکیبی حاکی از این است که هر چند حضور مالکان نهادی منجر به کاهش محدودیت منابع مالی گردیده اما تغییرات چشمگیری در جهت افزایش سطح کیفیت افشا ایجاد نکرده است. این در حالی است که تمرکز مالکیت مدیریتی توان کاهش محدودیت های منابع مالی را نداشته اما افزایش قابل توجهی در سطح کیفیت افشای اطلاعات ایجاد کرده است. علاوه بر این، با ورود هم زمان متغیرهای تمرکز مالکیت و میانجی گر در معادله رگرسیونی با کیفیت افشا، مشخص گردید که متغیر محدودیت منابع مالی نقش واسطه ای نداشته و تمرکز مالکیت به طور مستقیم بر کیفیت افشای شرکت های بورسی اثر گذار بوده است.

کلیدواژه ها:

ساختار مالکیت ، تمرکز مالکیت نهادی ، تمرکز مالکیت مدیریتی ، محدودیت مالی ، کیفیت افشا