بررسی رابطه بین سکوت سازمانی و عملکرد کارکنان: مطالعه موردی شرکت واحداتوبوس رانی تهران و حومه

وقتی کارکنان، به عنوان سرمایه استراتژیک سازمان، سکوت می کنند مدیریت باید خطر بزرگ مدیریتی خود را حس کند. هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین سکوت سازمانی و عملکرد کارکنان مجموعه ستادی شرکت واحداتوبوس رانی تهران و حومه است. روش پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری شامل مجموعه کارکنان ستادی شرکت واحداتوبوس رانی تهران و حومه (حدود 924 نفر) و حجم نمونه براساس فرمول کوکران با ضریب خطای 5 درصد، 271 نفر برآورد شده است. ابزارهای جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه استاندارد سکوت سازمانی وان داین (2003) با 15 سوال و پرسشنامه ارزیابی عملکرد کارکنان استفان کندری (2005) با 39 سوال بود. برای تایید روایی محتوی و ظاهری ازنظر اساتید خبره و همچنین، نتایج تحلیل عامل تاییدی استفاده گردید؛که نتیجه حاکی از تایید پرسشنامه بود. برای تایید پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید و پایایی در سطح 88/0 و 93/0 به ترتیب برای مولفه های سکوت سازمانی و عملکرد کارکنان به دست آمد. داده ها توسط نرم افزارهایSPSS و لیزرل و توسط آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون تحلیل مسیر مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بین ابعاد سکوت سازمانی (سکوت مطیع، سکوت تدافعی و سکوت نوع دوستانه) و عملکرد کارکنان رابطه معنی داری وجود دارد. به طوری که بین سکوت مطیع و عملکرد کارکنان رابطه منفی و معکوسی وجود دارد و بین سکوت تدافعی و سکوت نوع دوستانه با عملکرد کارکنان ارتباط معنی داری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

سکوت سازمانی ، سکوت مطیع ، سکوت تدافعی ، سکوت نوع دوستانه ، عملکردکارکنان شرکت واحداتوبوسرانی تهران وحومه