بهاره عباس خان - دانشجوی کارشناسی ارشد، مدیریت شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دماوند
مهران رفیعی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد دماوند رشته شهرسازی
سید جواد شریف شیخ الاسلامی - کارشناسی ارشد، مدیریت اجرایی، گرایش استراتژیک، دانشگاه پیام نور واحد ساوه

گسترش بی رویه استفاده از اتومبیل در شهرها و پیامدهای ناشی از آن، چون آلودگی صوتی و هوا، محدودیت منابع انرژی و از بین رفتن کالبد شهرها توجه برنامه ریزان شهری و حمل و نقل را بیش از پیش به گزینه دیگر حمل و نقل غیرموتوری(دوچرخه سواری و پیاده روی) معطوف کرده است. در این میان تردد دوچرخه و برنامه ریزی برای آن، گزینه ایاست که باید مورد توجه برنامه ریزان بگیرد تا ابعاد مختلف زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی، آرام سازی ترافیک و سلامت جسمی و روحی شهروندان بهبود بیابد اما نه مسولین و نه افراد استقبالی از دوچرخه سواری ندارد لذا این موضوع باید مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد که در این تحقیق به این به بررسی این موضوع در یک محدوده می پردازیم. این تحقیق از نظر نوع کاربردی و از نظر روش پیمایشی می باشد. جامعه آماری شامل تمامی ساکنان شهرک آپادانا می باشد که حجم این جامعه 1500 نفر می باشد. براساس جدول مرگان حجم نمونه 375 نفر تعیین شد. بعد از توزیع تعداد 377 پرسشنامه صحیح برای تحلیل به دست آمد. ابزار تحقیق پرسشنامه محقق ساخته ای بر اساس استفاده از مدل ایشیکاوا بوده است که روایی و پایایی آن بر اساس روش های رایج مورد بررسی قرار گرفت که آلفای کرونباخ حاصله از بررسی برابر شد با 0/872 که در سطح مورد قبولی می باشد. داده های تحقیق با استفاده از آزمون خی 2 و فریدمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج آزمون تحلیل خی 2 داشتن تفاوت معنادار بین سح مورد انتظار با سح مشاهد شده را در عوامل نشان می دهد اما دو عامل محیط و ساکنین دارای سح معنا دار بالاتر از سح انتظار هستند که نشانه عدم تاثیر در روند توسعه می باشد. در آزمون فریدمن هم که تاییدی بر آزمون خی 2 بود به ترتیب مدیریت شهری، رقبا (که بیشتر منظور وسایل نقیله موتوری می باشد)، ذینفعان، محیط و آخر ساکنین بیشترین تا کمترین تاثیر را در عدم توسعه دوچرخه سواری را در شهرک آپادانا داشته اند

مدل ایشیکاوا، دوچرخه سواری، شهرک آپادانا، مدیریت شهری