ساحره عیوض پور - عضو هیات علمی موسسه ژئوفیزیک، دانشگاه تهران، ایران
بهروز اسکویی - عضو هیات علمی موسسه ژئوفیزیک، دانشگاه تهران، ایران

اختلاف قابل توجه مقاومت بین زونهای شکستگی و محیط اطراف ما را به استفاده از متد CSTMT جهت آشکارسازی گسل‌ها ترغیب کرد. هدف این متد مشخص کردن ساختارهای رسانایی زیر سطح کم عمق است. ساختارهای زمین‌شناسی بسته تخلخل، شاره‌ها و موادرسی پاسخ‌های متفاوتی به امواج الکترومغناطیسی می‌دهند. هفتاد قله زیر زون جنوب غربی از زون ایران مرکزی است که خود از سه زیر زون تشکیل شده است: هفتاد قله، زیر زون مرکزی و زیر زون شمال شرقی. گسل تلخاب مرز بین زیر زون مرکزی و زیر زون هفتاد قله است که توسط رسوبات کواترنی مدفون شده است. سنگ‌شناسی منطقه عمدتا شامل سه قسمت می‌باشد: ترسیانهای جوان، ترسیانهای قدیمی و کنلگلومراهای آتشفشانی و پیروکلاستیکهای غیر سیمانی. در مردادماه 1385 یک بررسی CSTMT جهت اکتشاف گسل تلخاب در منطقه انجام شد. برداشت داده‌ها با استفاده از سیستم EnviroMT از دانشگاه اوپسالا روی یک پروفیل شرقی-غربی شامل 40 ایستگاه با فاصله 200-100 متر انجام شد. ID (پدرسون، 2004) برای داده‌ها در مد TE و TM انجام شد و برای معکوس‌سازی 2D کد سیریپوناواراپورن و اگبرت (2000) استفاده شد. مدلهای ID و 2D داده‌های CSTMT روی پروفیل یک زون نسبتا مقاوم را نشان داد. زون مقاوم مشاهده شده با توجه به طبیعت خشک شکستگی و آب و هوا خشک منطقه تفسیر شد و اندازه‌گیری‌های CSTMT اختلاف مقاومت را روی زون شکستگی تا 100 متر در زیر سطح به خوبی نشان دادند.