حسین آزور - کارشناسی ارشد جامعه شناسی
علی نامور - کارشناسی ارشد جامعه شناسی
مصطفی حاجی زاده - کارشناسی ارشد جامعه شناسی

خانواده، نخستین محفل و نهادی است که نوزاد بعد از گشودن دیدگان خود در جهان هستی با آن ارتباط برقرار می کند و نخستین تصویرها، ذهنیت ها، افکار،دیده ها و شنیده ها در این بستر تجربه می شود،عناصری که به تدریج زمینه ساز رشد و شکوفایی شخصیتی، روحی، روانی و حتی جسمی نسل آینده خواهد بود. و اصلی ترین و ارزنده ترین سرمایه و ثروت هر جامعه ای که معطوف به نیروی انسانی آن می شود، در چنین بستری، روند رشد،تکامل و پویایی خود را طی می کند . خانواده هویت بخش نسل آینده است و به واقع امر،نخستین نیازهای انسان،دراین بستر تامین و مهیا می شود و طبیعتا بروز نارسایی در این حوزه می تواند سنگ بنای دیواری کج را بنا نهد که اصلاح آن، مستلزم انرژی، و صرف هزینه، زمان بسیاری خواهد بود.خانواده دژ مستحکمی است که می تواند مانع بسیاری از انحرافات و کژی های اجتماعی شود،آنچنان که این مانع خود می تواند به عنوان عاملی برای سقوط و خسران اجتماعی مطرح و اثر گذار واقع شود . پس از خانواده و در درجه دوم تربیت نسل آینده با هویت مستقل، عزتمند، دینی و دارای شاخص های ممتاز و جریان ساز وظیفه اصلی و بسیار خطیر آموزش و پرورش و معلمان می باشد.کار مخلصانه و برای خدا، ماندگار و موجب نجات است و زمینه کار مخلصانه در شغل معلمی، کاملا وجود دارد. مهمترین شاخصه ای که باید در تربیت دانش آموزان مد نظر قرار گیرد، شکل گیری هویت مستقل، ایرانی - اسلامی در نسل آینده است. برای رسیدن به هویت مستقل ،دانش آموز باید(خلق) و ساخته ی خود را در سطوح مختلف تشریح کند . در مقاله حاضر قصد داریم به هویت مستقل دینی و ملی نسل آینده و چیستی و چگونگی آن بپردازیم .

خانواده،آموزش و پرورش،هویت مستقل،هویت ملی،هویت اسلامی،نسل آینده