مهدی دهقان - دانشجوی دکتری مخاطرات آب و هوایی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه یزد
کمال امیدوار - استاد، گروه جغرافیا، دانشگاه یزد
غلامعلی مظفری - دانشیار، گروه جغرافیا، دانشگاه یزد
احمد مزیدی - دانشیار، گروه جغرافیا، دانشگاه یزد

عمق نوری هواویزها، فراسنجی در پیوند تنگاتنگ با ذرات معلق با قطر کوچکتر از ده میکرومتر (PM10) است؛ و هر دوی این فراسنج ها، فراسنج هایی برجسته و پرکاربرد در پژوهش های مربوط به ریزگردها، گردوغبار، آلودگی هوا و بودجه تابشی نیوار هستند. این پژوهش، پیوند ریاضی میان فراسنج های یاد شده را با بهره گیری از الگوریتم ژنتیک در شهر یزد به عنوان نماینده ایران مرکزی و در بازه زمانی پنج سال از 2011 تا 2015 واکاوی کرده است. هدف از این واکاوی، دست یابی به رابطه ای مناسب، جهت برآورد اندازه های ناداشته هرکدام از فراسنج های یاد شده، بر پایه داده های در دسترس سایر فراسنج های موجود، با کمترین خطا است. بنابراین، به منظور دست یابی به پیوند ریاضی مذکور، معادله خط رگرسیون و چندین گونه تابع نامی دیگر هم سنجی شدند؛ که تابع گوسین مناسب ترین تابع برازندگی معرفی گردید. در نهایت پیوندی بر پایه تابع چگالی احتمال گوسین با کران اطمینان 95 درصد ارایه شد.

الگوریتم ژنتیک؛ تابع گوسین؛ عمق نوری هواویزها؛ یزد؛ PM10