بررسی نگرش و عملکرد معلمان مدارس استثنایی منطقه 4 تهران درباره نقش بازی در آموزش دانش آموزان دبستانی

بازی یک روش برای درمان مسایل کودکان است، زیرا آنها اغلب در بیان شفاهی احساسات با مشکل روبه رو هستند. از اینرو، این پژوهش با هدف بررسی نگرش و عملکرد معلمان مدارس استثنایی منطقه 4 تهران درباره نقش بازی در آموزش دانشآموزان دبستانی انجام شده است. روش پژوهش توصیفی پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان استثنایی شاغل در منطقه 4 آموزش و پرورش تهران به تعداد 71 نفر بود. بر طبق فرمول کوکران حجم نمونه برابر با 60 نفر تعیین شد. روش نمونه گیری، تصادفی ساده بود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته مشتمل بر 12 سوال بود که روایی صوری و محتوایی آن طبق نظر متخصصان و پایایی آن به روش ضریب آلفای کرونباخ 0/78 به دست آمده است. داده ها با استفاده از آمار توصیفی میانگین مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که معلمان بازی های مشارکتی را عامل مهمی برای موفقیت دانش آموزان در امر یاد گیری میدانند؛ معلمان با وجود اعتقاد به اثربخش بودن بازی، ساعات کمی را به آن اختصاص میدهند؛ معلمان در بازی دانش آموزان خود، به صورت فعال شرکت نمیکنند؛ از نظر معلمان بازی میتواند تا حد زیادی دانش آموز را برای زندگی آینده و تقویت مسیولیت پذیری آماده کند؛ معلمان کمتر تلاش میکنند تا با استفاده از بازی مفاهیم آموزشی را به دانش آموزان یاد دهند؛ معلمان بازی های مشارکتی را عامل مهمی برای موفقیت دانش آموزان در فعالیت های گروهی میدانند.

کلیدواژه ها:

نگرش ، عملکرد ، بازی ، آموزش ، مدارس استثنایی