بررسی عملی اثرات استراتژی مسیر حرکت ابزار و متغیرهای ماشینکاری برزبری سطح و زمان ماشینکاری قطعه شیب دار از جنس فولاد 1.1191

با پیشرفت روز افزون در ماشین آلات و تجهیزات، همواره بالاتر بردن کیفیت محصولات در کنار کاهش هزینه های تولید وسرعت بخشیدن به روند تولیدات از اهداف اصلی تولیدکنندگان به شمار میرود. لذا استفاده از ماشین های کنترل عددی به دلیل دقت و سرعت بالا در تولید قطعات روز به روز در حال افزایش میباشد. یکی از پارامترهای مهم در تعیین کیفیت قطعات، میزان زبری سطوح است که حداکثر زبری مجاز توسط طراح در نقشه های ساخت ارایه میگردد. برخی قطعات به دلیل نوع کاربرد آنها، نیاز به زبری سطح پایینی دارند تا خللی در عملکرد سیستم ایجاد نگردد. فاکتورهای متعددی در بدست آوردن زبری سطح دلخواه اثرگذار میباشند؛ مانند سرعت برشی، میزان حرکت عرضی ابزار، نوع ابزار، نرخ تغذیه، عمق براده برداری و استراتژی مسیر حرکت ابزار. این فاکتورها به عنوان ورودی به دستگاههای کنترل عددی توسط مهندسین برنامه نویسی تعیین میگردد. در این پروژه، اثرات متغیرهای ماشین کاری و استراتژی مسیر حرکت ابزار بر روی زبری سطح و زمان ماشینکاری قطعهای شیب دار و از جنس فولاد 1.1191 که قابلیت سختی پذیری داشته و در صنعت بسیار پر کاربرد میباشد، بررسی شده است و اثرگذارترین پارامترها و مقادیر بهینه با استفاده از انجام آزمایشات عملی مطابق متد تاگوچی بدست آمده است. استفاده از الگوی طراحی آزمایشات تاگوچی به همراه تحلیل نتایج بر اساس نسبت سیگنال به نویز و انحراف از واریانس نتایج قابل اتکایی را به همراه داشته است. نکته مهم بدست آمده پس از تحلیل نتایج حاصل از این پژوهش، اثرگذاری 20 درصدی استراتژی مسیر حرکت ابزار بر روی زبری سطح بوده است که نشان از اهمیت انتخابصحیح این پارامتر در تنظیمات و برنامه نویسی برای دستگاه های کنترل عددی داشته است.

کلیدواژه ها:

زبری سطح ، استراتژی مسیر حرکت ابزار ، زمان ماشینکاری ، تاگوچی