گیرنده های هورمونی در سرطان پستان: ارزش تشخیصی بررسی این گیرنده ها باایمونوسیتوشیمی در مقایسه با ایمونوهیستوشیمی

پیش زمینه و هدف: سرطان پستان، شایعترین سرطان زنان است و بروزگیرنده های هورمونی درآن قابلیت درمانآنرا با داروهای هورمونی امکانپذیر میکند. بطور معمول بررسی بروز این گیرنده ها با ایمونوهیستوشیمی است کهمستلزم عمل جراحی برای تهیه بافت موردنیاز است ولی در ایمونوسیتوشیمی، سلولهای سرطانی را با آسپیراسیونسوزنی بدست آورده و از نظر بروز گیرنده های هورمونی بررسی میکنند؛ که هدف این طرح بررسی ارزش تشخیصی آن است.مواد و روش کار: آسپیراسیون سوزنی روی بافت سرطان پستان 45 بیمار انجام شد و بررسی گیرنده های هورمونیبا تهیه بلوک سلولی و انجام ایمونوسیتوشیمی برروی آن و مقایسه نتایج با ایمونوهیستوشیمی روی بافت حاصل ازجراحی در همان بیماران انجام شد. بروز هسته ای گیرنده ها بصورت متوسط تا شدید در حداقل 10 ٪ سلولها معیارمثبت بودن قرار گرفت.یافته ها:میزان تطابق در بروز گیرنده استروژن در روش ایمونوسیتوشیمی در مقایسه با ایمونوهیستوشیمی 80%، حساسیت 65/4% و ویژگی 100% و میزان تطابق در بروز گیرنده پروژسترون 93%، حساسیت 87/5% و ویژگی 96/6% بود. بحث و نتیجه گیری: چون آسپیراسیون سوزنی روشی ساده،ارزان،سریع و غیر تهاجمی است و با آن بررسی گیرندههای هورمونی در سرطان پستان به روش ایمونوسیتوشیمی قابل انجام بوده و تطابق قابل قبولی با روش مرسوم جراحیو ایمونوهیستوشیمی برروی آن دارد،در بیمارانی که به دلیلی گرفتن نمونه بافت با جراحی امکانپذیر نیست یا به درماندارویی قبل از جراحی نیاز دارند این روش توصیه میشود.

کلیدواژه ها:

گیرنده استروژن ، گیرنده پروژسترون ، ایمونوسیتوشیمی ، ایمونوهیستوشیمی ، بلوک سلولی