بازآفرینی بافت های فرسوده ی شهری با رویکرد توسعه ی پایدار

توجه به بافت های فرسوده و رفع ناپایداری آن ها به موضوعی جدی تبدیل شده، چرا که در حال حاضر بسیاری از شهرهای کشور با این مسیله مواجه هستند. این بافت ها یا هسته های قدیمی شهرها بوده و به مرور زمان دچار فرسودگی و عدم کارایی شدند یا در دوران معاصر بدون رعایت ضوابط و مقررات معماری و شهرسازی شکل گرفته، و از این رو با مشکلات بسیاری روبه رو شده اند. بهسازی شهری دوره های تکامل را پشت سر گذاشته و امروزه با رویکرد بازآفرینی شهری مطرح است. بازآفرینی شهری به صورت فعالیتی یکپارچه درآمده که جنبه های اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی، کالبدی و ایجاد شرایط مناسب جهت دستیابی به پایداری و توسعه ی پایدار در آن لحاظ می گردد. با توجه به شدت مسایل و مشکلات این بافت ها کارآمدترین رویکرد که بتوان برای مواجهه با کاستی ها و نارسا یی ها اتخاذ نمود، نیل به اهداف توسعه ی پایدار در عرصه ی بازآفرینی این بافت ها است. در این پژوهش با استفاده از روش های توصیفی- تحلیلی به مفهوم شناسی رویکرد بازآفرینی شهری توسعه ی پایدار و چگونگی دستیابی به آن در این رویکرد پرداخته می شود. بنابراین بازآفرینی و باززنده سازی بافت های شهری خود از اصول توسعه ی پایدار است که نتایج آن نیز تحقق اصول توسعه پایدار را موجب می شود، از جمله اینکه بازآفرینی رویکرد مناسبی جهت حذف فرسودگی از بافت فرسوده است.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، بازآفرینی ، محله پایدار ، توسعه پایدار