بررسی و شناخت گرمابه های عمومی در شهر سنندج تا اواخر دوره ی قاجاریه

استحمام بدن و حمام کردن برای ایرانی ها علاوه بر پاکیزه شدن تن و دفع چرک، یک آیین مذهبی هم بوده است. در تمام ادیان پیش از اسلام- از مهرپرستان گرفته تا زرتشتی ها-غسل کردن یکی از شرط های شرکت در مراسم بوده، این است که نه تنها در یک مکانهای مربوط به شاهان نشانه هایی از حمام پیدا می کنند بلکه باستان شناس ها، این نتیجه رسیدند که ساخت حمام های عمومی از دیر باز در همه شهرهای ایران رایج بوده است. در آیین اسلام نیز غسل کردن چه به صورت واجب و چه به صورت مستحب، به مناسبت های مختلف به مسلمان ها سفارش شده، به همین دلیل بعد از اسلام، شاهان ایرانی و البته آدم های خیر، با ساختن حمامهای عمومی در سطح شهرها و حتی روستاها در پی به فرجام رساندن این فرضیه ی الهی بر آمدند.شهر سنندج نیز به عنوان یکی از شهرهای تاریخی ایران از این امر مستثنی نبوده و والیان محلی و خیرین شهر از زمان شکل گیری هسته ی اولیه ی آن شروع به ساخت حمام های عمومی برای راحتی مردمان این شهر نمودند و چندین حمام را با بهره گیری از اصول و قواعد معماری سنتی ایرانی ساختند که در این پژوهش با روش توصیفی به بررسی ساختار معماری، آرایه های موجود ایستایی و ... حمام های عمومی موجود در این شهر پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

گرمابه عمومی ، سنندج ، قاجاریه