وحید فیض خواه - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
حمیدرضا مقتدرگیلوایی - کارشناس ارشد مهندسی عمران گرایش خاک و پی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان، ایران

در کنار ابعاد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، بی شک کالبد محله ی مسکونی، تاثیری غیر قابل انکار بر سرزندگی و زیست پذیری آن ها دارد. منظر کالبدی و کیفیت محیطی شهرها و واحدهای مسکونی همسایگی، نشانه ی کیفیت زندگی، سلامت روانی و سرزندگی شهروندان است. در بسیاری موارد نوع طراحی فضای کالبدی، نقشی که مکان خاصی به خود می گیرد و ابعاد اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و زیست محیطی یک محدوده منجر می گردد که فضاها سرزنده و زیست پذیر و یا بالعکس دلمرده گردند. به عبارتی دیگر فضاهای شهری با ویژگی هایشان به نحوی بسترساز شکل گیری و تداوم کیفیت های سرزندگی و زیست پذیری می باشند. در این پژوهش با بررسی دیدگاه ها و نظریات نظریه پردازان مختلف سعی شده است تا مدلی در قالب شاخص های کمی و کیفی به منظور ارزیابی کالبد محلات شهری به منظور ارتقای کیفیت سرزندگی محلات پیشنهاد داده شود. این شاخص ها عبارتند از: نفوذپذیری، سلامت اندام محله، محصوریت، فشردگی بافت؛ روشنایی و پوشش گیاهی.

شاخص های کالبدی، محله، سرزندگی