شعیب کاسه گرمحمدی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد داریون، باشگاه پژوهشگران جوان ونخبگان، داریون، ایران
مرضیه کاظم زاده - استادیار، دانشکده معماری، واحدرشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران

باتوسعه شهرنشینی جدا شدن فضای سکونت یا کار انسان ها از زمین و استقرار در ارتفاع، مشکل کمبود زمین در شهرهای بزرگ حل شد. اما انسان را از طبیعت و کیفیت زندگی دور کرد. با اینکه نتایج بحران های امروزی به خوبی شناسایی شده اند اما بسیاری ازراه حل های ارایه شده نسبت به مشکلات ناکارآمدبه نظرمی رسند، آن هم بدلیل رویکردگسسته آنها نسبت به طبیعت است که همچنان ارزش طبیعت احیا نشد. لذایافتن روش هایی برای به حداقل رساندن تاثیرات شهری ومعماری روی محیط زیست ضروری شد. باتوجه به مصرف بی رویه انرژی هاوآسیب های زیست محیطی و وضعیت انرژی جهان که درمرحله بحرانی قرارداشته چاره اندیشی وهماهنگی در تمامی زمینه های توسعه راهگشای بقاوحفظ محیط زیست برای نسل آینده گشت. واز آنجایی که رشدافقی شهرها به عنوان دشمن معماری پایدارشهری می باشد. توجه به بلندمرتبه سازی درراستای انطباق پذیری بااصول معماری پایدار می تواند؛درجهت بازتولید انرژی های نهفته وکاهش آلودگی هادرفضای ساختمان بلندواثرگذاری این نوع ازساختمان های سبزبلند درسیماومنظرشهری به عنوان پدیده های انسانی گام براشت.روش تحقیق بکار گرفته شده در این پژوهش تحلیل محتوای کیفی می باشد که روش جمع آوری اطلاعات در آن بصورت کتابخانه ای یا اسنادی انجام گرفته است. ونتایج بدست آمده ازاین پژوهش باهدف اصلاح رابطه انسان و معماری وانرژی به راهکارهایی درطراحی ساختمان های پایدار و بلند باتوجه به انسان می پردازد. که متاسفانه بروز فناوری های نوین در معماری به بی توجهی نسبت به شرایط اقلیمی در طراحی معماری منجر شده که عامل تقلیل منابع انرژی، آلودگی و صدمات جبران ناپذیر سوخت های فسیلی به محیط زیست گردید که توجه بیشتر به ضوابط پایداری اقلیمی نیز استفاده از فناوری هوشمند نانویی و روش های مدرن در کنار روش های بومی در طراحی ساختمان های بلندمرتبه چندعملکردی، به عنوان راهکار طراحی ساختمان هایی براساس اصول منطبق بر توسعه پایدار پیشنهاد می شود.

معماری وشهرسازی پایدار، ساختمان سبزبلند، محیط زیست وانرژی، کیفیت زندگی انسان