تاثیر فضا بر کودک

در دنیای یک کودک، خانه اولین تصور از پناهگاه امن در تماس با اوست. توجه به نکاتی همچون اینکه کودک همواره در تعامل با محیط است و در مقابل با دنیایی که در آن زندگی میکند واکنش نشان می دهد، می تواند درباره عملکرد دنیایی که سازگاری او را ممکن می سازد، نظریه هایی بسازد و در چگونگی آن باعث تجدید نظر شود وبطور حتم در طراحی فضای خاص کودک حایز اهمیت است. اما معماری امروزه ما نمی تواند مامن همیشگی کودکان باشد و آن قابلیت لازم برای برآوردن نیازهای یک کودک همچون نیاز به عبور و گذر و رمزگشایی از دنیای بیرون را ندارد. بنابراین نیاز به طراحی فضایی مناسب که در شرایط مطلوب و منطبق با روحیات و خواسته های کودکان، نیازهایشان را به بهترین نحو فراهم آورد و در رشد و پرورش روح و جسمشان نقش بسزایی داشته باشد، به خوبی احساس می شود. می دانیم بازی جزء تفکیک ناپذیر از زندگی کودکان است. کودکان بیش تر از هر امردیگر وقت خود را به بازی اختصاص می دهند. فضاهای بازی اولین مکان برخورد مستقل کودک با جهان خارج از خانه است. بنابراین ضروریست محیط هایی در نظر گرفته شوند که بصورت تخصصی برای کودکان طراحی شده باشد و در طراحی آنها همه نیازهای روحی و جسمی، کودکان بصورت کاملا دقیق مطالعه و لحاظ شود. ایجاد حس آرامش و امنیت یکی از فاکتورهای اصلی در طراحی محیط های کودکان است. هدف پژوهشی که پیش روست بررسی مقوله مهم حس امنیت در کودکان در محیط های باز با استفاده از ساختارهای این محیط ها می باشد.شاخصه هایی چند درراستای دست یافتن به الگوهای برای انتخاب مصالح،نحوه جانمایی فضاها،برخی ازفضاهای مورد نیاز، نحوه محصورکردن فضاهای سبز، مسیرهای دوچرخه ،محل گلها و درختان و....بررسی شده اند. برای ایمن سازی فضاهای بازی ضمن پیاده سازی، مدیریت یکپارچه ایمنی، بهداشتی و محیط زیست محیطی مناسب می بایست از داده های اولیه و استاندارد برای طراحی زمین بازی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

احساس امنیت ، بازی ، ساختار ، فضای سبز ، کودک