مقایسه الگوهای معماری پایدار در خانه های سنتی اقلیم معتدل و مرطوب (نمونه موردی گیلان و استانبول)

در کشور ما ایران، از آنجا که مناطق اقلیمی متفاوت و شرایط آب و هوایی در فصول سال مختلف می باشد، معماری بومی شیوه هایی منطقی در جهت تامین شرایط آسایش انسان ابداع نموده است. امروزه نیز معماری سنتی گیلان با کالبدی زیبا پاسخگوی مناسبی در جهت خلق فضایی هماهنگ با طبیعت منطقه می باشد و بیشترین تاثیر را از اقلیم و طبیعت پیرامون خود گرفته است. از این رو میتوان آن را بهترین الگو برای دستیابی به معماری پایدار منطقه دانست و با توجه به ویژگی های غنی معماری بومی گیلان و بازنگری در اصول به کار برده شده در آن می-توان راهکارهای مناسب برای دستیابی به اهداف معماری پایدار مطرح نمود. در طراحی بافت مسکونی، رعایت ملاحظات اقلیمی تاثیر بسزایی در تامین شرایط آسایش برای ساکنان محیط با حداقل انرژی و هزینه دارد. در این پژوهش، معرفی و شناخت ارزش ها و کیفیت کالبدی به کار رفته در معماری بومی گیلان و استانبول و مقایسه آنها با هدف میزان تاثیر راهکارهای اقلیمی کالبدی جهت طراحی پایدار در این منطقه مطرح می شود. در این راستا نمونه ها معرفی و تحلیل شده و پس از بررسی، مقایسه و تحلیل ویژگی های آنها الگوهای معماری پایدار در این مناطق ارایه شده است. بررسی نوع سازماندهی فضاهای پر و خالی، نوع تفکیک عرصه های خصوصی و عمومی منطبق بر شرایط اقلیمی (معتدل) و محیطی، مواردی است که میتوان از آنها برای دستیابی به الگوی معماری پایدار بهره برد.

کلیدواژه ها:

الگوهای معماری پایدار ، معماری بومی ، اقلیم معتدل و مرطوب ، خانه های سنتی