بررسی نقش منظر و فضای باز مراکز آموزشی در ارتقای یادگیری و رشد کودکان

محیط از مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر پرورش و رشد انسان محسوب می شود و بی شک کودکان بیشترین تاثیر را از محیط می گیرند. ارتباط مستقیم با محیط های طبیعی یکی از ابعاد مهم رشد کودک محسوب می شود. کمبود فضاهای بازی، فضایی برای جست و جو و جست و خیز کردن، عدم تعامل کودک با منظر و فضای باز و محصوریت در کلاس های درس مراکز آموزشی ؛ لزوم توجه به فضاهای بازی و آموزش را برای کودکان انکارناپذیر کرده است.هدف از این پژوهش، بررسی نقش منظر و فضای باز در مراکز آموزشی کودکان و یافتن فواید و اثراتی است که محیط طبیعی می تواند بر یادگیری و ابعاد مختلف رشد کودک داشته باشد بیان نماید.نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد، فضای باز طبیعی برای کودکان به دلیل پتانسیل های بالقوه آن، موجب توسعه رشد همه جانبه کودک (رشد فیزیکی، ذهنی، عاطفی و اجتماعی) و ارتقای یادگیری او از طریق بازی و فعالیت های مختلفی که امکان آن در فضاهای بسته وجود ندارد می گردد و به طور کلی بستر مناسبی را برای اجرای مطلوب برنامه های آموزشی، پرورشی و شکوفایی خلاقیت کودکان فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

منظر آموزشی ، فضای باز ، کودک ، رشد کودک ، یادگیری ، طبیعت