سنجش تطبیقی میزان امنیت زنان در پارک های محلی مشهد (نمونه مورد مطالعه: پارک گلها و پروانه، شهرداری منطقه 11)

تحقیقاتی که در جهت حل مسیله و ارتقاء شرایط موجود حرکت می کنند، همواره از منظر هدف کاربردی و از منظر ماهیت توصیفی-تحلیلی تلقی میگردند. از این رو پژوهش مزبور سعی دارد، تا به بررسی مهمترین نیازهای بشری یعنی امنیت در جهت ارتقای کاهش آسیب پذیرترین قشر جامعه یعنی زنان در پارک پروانه از ناحیه 1 و پارک گلها از ناحیه 2 از منطقه 11 شهرداری مشهد بپردازد، علت انتخاب این پارکها وسعت و اهمیت آنان در بین سایر پارکهای منطقه می باشد. با توجه به اینکه حجم جامعه آماری در این پژوهش مشخص نمی باشد از فرمول کوکران با حجم جامعه نامحدود استفاده شده است؛ که حجم نمونه آماری در پارک پروانه 126 نمونه و در پارک گلها 152 نمونه انتخاب شد. روش نمونه گیری غیرتصادفی و نوع نمونه نمونه گیری در دسترس می باشد، نتایج تحقیق در قالب نرم افزار SPSS 19 نشان داد که مقوله امنیت زنان در پارک های نواحی منطقه 11 مد نظر طراحان قرار نگرفته است. در این زمینه منظر آرایی پارک پروانه نسبت به پارک گلها از وضعیت بهتری برخوردار بوده است. نتایج تحلیل پرسشنامه ها در بین زنان بالای 18 سال نشان داد که میزان امنیت زنان در هر دو پارک تحت نمونه از وضعیت پایین و غیر قابل قبولی برخوردار است، در این زمینه بیشترین تهدید امنیتی زنان در زمینه امنیت اخلاقی و کمترین تهدید از سوی امنیت مالی بوده است. در انتها میزان همبستگی میان مولفه های طراحی شهری با میزان امنیت زنان مورد تحلیل قرار گرفت که در این بین مولفه اقزایش نظارت عمومی در پارک گلها و توجه به مسیرهای مخفی و جدا افتاده در پارک پروانه بیشترین تاثیر را بر افزایش امنیت زنان دارا می باشند و مولفه پویایی تنها مولفه ای است که در هر دو پارک از نقش موثر و معنادری در زمینه امنیت برخردار است.

کلیدواژه ها:

امنیت زنان ، پارک محلی ، شهر مشهد ، منطقه 11