بررسی اصول پایداری سازه های سنتی در اقلیم سرد و کوهستانی

کاربرد مفاهیم پایداری و اهداف توسعه پایدار در جهت کاهش اتلاف انرژی و آلودگی محیط زیست در معماری، مبحثی به نام معماری پایدار را به وجود آورده است. در این نوع معماری، ساختمان نه تنها با شرایط اقلیمی منطقه، خود را تطبیق می دهد، بلکه ارتباط متقابلی با آن برقرار می کند. بطوریکه میتوان گفت ساختمان ها مانند پرندگان هستند که در زمستان پرهای خود را پوش داده و خود را باشرایط جدید محیط وفق می دهند و بر اساس آن سوخت و سازشان را تنظیم می کنند. همانگونه که شناخت اقلیم گرم و خشک و استفاده از آن همواره سودمند بوده –براانیم تا با بررسی اقلیم سرد و کوهستانی به این پاسخ که آیا شناخت اقلیم مذکور میتواند درجهت ساخت بهینه و پایدار ابنیه سودمند باشد انجام تحقیقات گسترده در این زمینه امری اجتناب ناپذیر است، تجربیات معماری بومی نیز ، خود گواه تاکیدی بر اندیشه ی فرم زایی ملاحظات اقلیمی در معماری است در عین حال با گذر از زمان درپی استفاده دوباره از آن برامده اند. میزان متفاوت وترکیب گوناگون عوامل اقلیمی که خود ناشی از تفاوت موقعیت جغرافیای مناطق مختلف است، حوزه های اقلیمی متفاوتی در جهان پدید آورده که هریک ویژگی های خاصی دارد. محیط زیست ، شهرها وحتی بناهای مربوط به این حوزه های اقلیمی، ویژگیهای خاصی متناسب با شرایط اقلیمی خود به دست آوردند. هدف اصلی توسعه پایدار،تامین نیازهای اساسی،بهبودارتقاسطح زندگی برای همه،حفظ و اداره بهتر اکوسیستم ها و اینده ای امن تر و سعادتمندتر ذکر شده است.در این پژوهش که با استفاده از منابع کتابخانه ایی، مقالات مرتبط، نقد و تحلیل بنا مورد مطالعه و تحلیل قرارگرفته است برانیم تا با بررسی و شناخت معماری پایدار و پتانسیل های موجود در اقلیم سرد وکوهستانی به تحلیل نقش اصول معماری پایدار در سازه های سنتی بپردازیم. با شناخت این اصول می توان راهکارهایی جهت حفظ و احیا معماری سنتی با گذر از مفهوم زمان و فرهنگ ارایه کرد.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، اصول پایداری ، معماری سنتی