حسین طرهانی - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر، تهران، ایران
پروین پرتوی - دانشیار گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر، تهران، ایران

اهمیت مفهوم منفعت عمومی بر کسی پوشیده نیست؛ ولی در ادبیات علمی شهرسازی ایران جایگاهی نداشته است. منافع و مصالح عمومی همواره موضوعی چالش برانگیز در برنامه ریزی شهری بوده است و محوریت سیاست گذاری ها را به خود اختصاص داده است. منافع عامه و تامین آن شرط درستی و مقبولیت سیاست ها و برنامه ها است. شهرها بستر نیروهای گوناگون هستند که با یکدیگر در تضاد و تقابل اند؛ منافع عمومی ایده ای سازمان بخش به این تفاوت هاست که علاوه بر اینکه به اتحاد و وحدت یک جامعه در دستیابی به اهدافش منجر می شود، ارزش ها و اخلاقیات حاکم بر هر اجتماع را نیز نمایان می گرداند؛ بنابراین زمینه ای است که شایسته ی بحث و بررسی عمیق می باشد. از همین رو این پژوهش تلاشی است تا با رویکرد کیفی، بازبینی سیستماتیک منابع را به صورت قیاسی و از کل به جزء در نظریه های شهرسازی زیر چتر پارادایم پوزیتویسم صورت دهد تا سیر تحول تغییر مفهوم منفعت عمومی در پارادایم پوزیتویسم و نحوه توجه یه این مفهوم روشن شود.

منفعت عمومی، پارادایم پوزیتویسم، نظریه های شهرسازی