احمدرضا کریمی پور - مربی، گروه مهندسی عمران، دانشگاه پیام نور، شهرکرد

نقش هسته مرکزی سدهای خاکی کاهش نفوذ آب به بدنه سد بوده و جنس این هسته معمولا از خاک رس تشکیل شده است. بدلیل حساس بودن دانسیته خاک رس و در نتیجه میزان تراکم آن به مقدار رطوبت و طولانی بودن زمان اجرای سدهای خاکی با هسته رسی و همچنین مقاومت برشی بسیار کم خاک رس در هسته سدهای خاکی، تمایل به استفاده از آسفالت به عنوان مصالح جایگزین خاک رس در سدهای خاکی زیاد شده است. لذا در این پژوهش به بررسی رفتار دو سد با هسته رسی قایم و هسته آسفالتی مایل در مقابل تغییر مکان های قایم و افقی و تنش های برشی و نرمال در شرایط مختلف پایان ساخت و بارگذاری مخزن پرداخته شده است. این تحلیل به صورت استاتیکی با استفاده از نرم افزار Geostudio انجام شده است و برای مدل سازی از اطلاعات و ویژگی های سد خاکی سورک استفاده شده است. نتایج مدل سازی نشان داد که سد با هسته آسفالتی مایل قادر به تحمل تنش های برشی و نرمال بزرگتری نسبت به سد با هسته رسی قایم بوده و ماکزیمم جابه جایی افقی هر دو سد در حالت بارگذاری مخزن تقریبا با یکدیگر مساوی می باشد. ولی ماکزیمم جابه جایی افقی هسته آسفالتی مایل در انتهای ساخت سد کمتر از ماکزیمم جابه جایی افقی هسته رسی قایم می باشد. همچنین نتایج تحلیل داده ها نشان داد که ماکزیمم تغییر مکان قایم در حالات بارگذاری مخزن و در انتهای ساخت سد در بالای هسته رسی رخ می دهد و همواره تغییر مکان قایم هسته آسفالتی مایل کمتر از تغییر مکان قایم هسته رسی قایم می باشد.

آنالیز استاتیکی، هسته رسی، هسته بتن آسفالتی، پایان ساخت، بارگذاری مخزن