نقش طبیعت در خلاقیت معماری

امروزه علوم منتج از قوانین طبیعت، همانند فیزیک، زیست شناسی و... اساس علوم و هنرهایی مانند معماری شده اند. طبیعت حاصل اندیشه ی یگانه معمار هستی یعنی خداوند است و اغلب برای هنرمندان به خصوص معماران، برترین سرچشمه الهام بوده است. طبیعت همیشه در همه جا حاضر و به مانند ابزاری بسیار قدرتمند برای الهام بخشی، است. بشر از بدو پیدایش و از هنگامی که هر نوع فضایی را ساخته و مورد بهره برداری قرار داده، همیشه عوامل طبیعی را در این ساختار یک اصل مهم و اساسی تلقی کرده است. بسیاری از معماران مدرن، به خصوص پیروان نظریه هایی چون آشوب و فراکتال، از علوم طبیعی، نتیجه معماری می گیرند؛ لذا باید پیوند هایی پیدا کرد تا جزییات این علوم را کلی کرده و کلیات را در جزییات معماری بیاورند؛ همچنین نتایج طبیعت نبایدمستقیما در معماری طرح شود، بلکه در معماری باید به استنتاج کلی از قوانین طبیعت رجوع کرد. معماری در این دوران، هوشمندانه دو موضوع فرم و عملکرد را دربر داشته است. به کارگیری فرم های طبیعی در معماری، نشانه گرایش انسان به آثار خلقت و تاثیرات آن است. به گفته چل کله نویسنده و نقاش سوییسی، ارتباط با طبیعت ضروری ترین شرط برای هنرمند است. هنرمند انسان است: او خود طبیعت است، بخشی از طبیعت و در میان فضای طبیعی. در این مقاله سعی شده تا با پژوهش درباره ی نقش طبیعت در خلاقیت معماری از طریق منابع مکتوب و با شناخت دیدگاه های دینی، عرفانی، فلسفی و کاربردی نسبت به طبیعت، همچنین جستجوی رازها و اصول ماندگاری پدیده های طبیعت، به ارایه ی اصول ماندگار آن که به خلاقیت در معماری می انجامد، بپردازیم تا این مهمحتی الامکان به آموزش پایدار و استفاده در طرح معماری منتج گردد

کلیدواژه ها:

طبیعت ، الهام بخشی ، خلاقیت ، معماری