زبان تصویری یا آفرینش هنری

انسانها همواره در طول تاریخ، برای تفهیم و تفاهم و انتقال پیام درونی خود به وسیله زبان رابطه برقرار کرده اند. زبان دستگاهی از نشانه های قراردادی برای ایجاد ارتباط است. حال اگر این زبان به عنوان یک نظام، با شگردهای بلاغی خیال انگیز شود، زبان ثانوی یاادبیات پدید میآید این پژوهش، به روش کتابخانهای و مراجعه به اسناد و منابع معتبر، دگرگونی زبان بهادبیات را مورد بررسی قرار داده است. خیال انگیزی به خلاف آن که پنداشته اند ذاتی نیست بلکه اکتسابی می باشد و شاعر آن را از طریق علم بیان میآموزد. علم بیان، دانش آرایش سخن (زبان) است و موضوعات آن، تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه می باشد که کاربرد آنها زبان را تصویری میکند. شاعر، با استفاده از عنصر خیالو پیوند دادن5 آن با عاطفهیعنی، شخصیت شعری کهمن5 شاعری است، زبان را به ادبیات تبدیل میکند

کلیدواژه ها:

زبان ، زبان رسمی ، ادبیات ، شعر ، خیال انگیزی ، برجسته سازی