ضرورت به کارگیری فضاهای آکوستیک در طراحی بیمارستان ومرکز توانبخشی کودکان کم توان و ناتوان ذهنی

پژوهش حاضر با هدف طراحی یک مرکز توانبخشی-آموزشی با رویکرد ارتقاء کیفیت درمان و زندگی کودکان عقبمانده ذهنی انجام شده است. این پژوهش با محوریت قرار دادن آلودگی صوتی، به عنوان یک عامل مهم استرسزا، آثار منفی ناخواستهای نظیر تاثیرات مخرب روحی و جسمی بر بیمار، افزایش خطاهای پزشکی، افت کارایی کارکنان و اختلال در حریم سمعی و بصری را با آکوستیک کردن فضاهای بیمارستانها تا حدامکان کاهش داده است. برای حصول این مهم، در این پژوهش، مراکز درمانی با رویکرد معماری آکوستیکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و ضوابط طراحی مرتبط تدوین شدهاند. در نهایت با بررسی تناسب میان فضا و ویژگیهای کودکان معلول ذهنی و با علم به سرانهها و استانداردهای بهدست آمده، فضای مناسب با ویژگیهای خاص کودکان معلول ذهنی طراحی شده است

کلیدواژه ها:

کودکان کمتوان ذهنی ، فضاهای آکوستیک ، معماری بیمارستان ، آلودگی صوتی